20^ος αιώνας. Ο καλύτερος από όλους. Ο αιώνας της απελευθέρωσης. Την εξέλιξης. Της επανάστασης. Ήρθαν τα πάνω κάτω. Εφευρέσεις, αδικίες και ότι άλλο βάζει ο νους σας. Ο 20^ος αιώνας όμως, ήταν το τελευταίο σκαλοπάτι για τον πολιτισμό όπως τον ξέρουμε σήμερα.

Φυσικά, όλες αυτές οι αλλαγές αφορούσαν και την μόδα. Ή μάλλον διορθώνω, πρωτίστως την μόδα. Τα γυναικεια ρουχα είχαν την τιμητική τους, καθώς απελευθερώθηκαν, μαζί με τις γυναίκες που τα φορούσαν. Πρωτοστάτης φυσικά σε όλο αυτό, το διαχρονικό και ακαταμάχητο ΦΟΡΕΜΑ.

Από τις αρχές του αιώνα, μέχρι και περίπου το 1970, το λάβαρο κρατούσαν τα φορεματα μεγαλα μεγεθη. Το πρότυπο γυναίκας ήταν πολύ διαφορετικό από σήμερα. Η εικόνα της τροφαντής και ζουμερής γυναίκας, δήλωνε υγεία και ευημερία. Επίσης αποτελούσε και αντικείμενο πόθου, καθώς έδειχνε γυναίκα ικανή να τεκνοποιήσει. Από τότε που εμφανίστηκε η Τουίνκι με τον γνωστό ανορεξικό προφίλ, ανατράπηκαν όλα τα δεδομένα. Θέλησαν όλες να της μοιάσουν, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Εμάς όμως δεν μας νοιάζει ε καλή μου; Εμείς ξέρουμε τι μας γίνεται. Αγαπάμε το σώμα μας και προάγουμε υγιή πρότυπα. Ακόμα και όταν φοράμε φορεματα για παχουλες, ξέρουμε να τα φοράμε. Γι αυτό άλλωστε αποπνέουμε πάντα ομορφιά και γοητεία.

Ας δούμε όμως την βόλτα του φορέματος μέσα στον 20^ο αιώνα:

1900

Επηρεασμένες ακόμα από τον περασμένο αιώνα, οι γυναίκες προτιμούν φορέματα κλειστά ως τον λαιμό και το μήκος να καλύπτει τα πάντα. Αυτή η δεκαετία χαρακτηριζόταν από την δαντέλα, τους ταφτάδες και την δυσαρέσκεια. Έδιναν περισσότερη έμφαση στην εμφάνιση, παρά στην άνεση. Φαντάσου πως δεν χρειαζόντουσαν καν γυναικεια ρουχα μεγαλα μεγεθη. Αντιθέτως, τροποποιούσαν όλα τα ρούχα για να μοιάζουν με ρουχα για παχουλες.

1910

Σε αυτή την δεκαετία μεγάλο ρόλο έπαιξε η επιρροή του πολέμου. Το μήκος του φουστανιού ανέβηκε μέχρι τον αστράγαλο. Οι λόγοι, φυσικά, ήταν πρακτικοί. Κυκλοφορούν πιο σκουρόχρωμα ρούχα, σε συνάφεια με το mood της εποχής. Δεν υπάρχουν πια υπερβολές και τα φορέματα είναι πιο συντηρητικά. Συνεχίζουν όμως να θυμίζουν φορεματα μεγαλα νουμερα.

1920

Μμμμμ τσάρλεστον, χοροί, απελευθέρωση. Ανεξαρτησία στα περισσότερα. Η μεταπολεμική περίοδος, βρίσκει τις γυναίκες ένα βήμα μπροστά και στον τομέα της μόδας. Του φουστάνι κονταίνει αρκετά και γίνεται πολύ πιο άνετο. Τα βραδυνα φορεματα, σε ανάλαφρο στυλ και χωρίς κορσέ πια, δεσπόζουν στα κοσμοπολίτικα σουαρέ.

1930

Το φουστάνι μακραίνει και πάλι. Εμφανίζονται τα στραβά, εξώπλατα φορέματα. Τα ρουχα γυναικεια αλλάζουν για ακόμη μια φορά. Πλέον δίνουν βάση στην κομψότητα και όχι στην πρακτικότητα. Πιέτες παντού και γενικότερα το πληθωρικό στυλ του 1920, έχει πλέον μαζευτεί αρκετά.

1940

Πόλεμος και πάλι. Τα υφάσματα ήταν δυσεύρετα. Οπότε τα φορεματα σε μεγαλα μεγεθη, γίνονται πιο απλά, πιο βαριά. Όλα σε ίσια γραμμή, με απλές γωνίες. Τότε κάνει την εμφάνισή του, το φουστάνι που δένει στον λαιμό και η φούστα σε τελείωμα “Α”. Τα δύο τελευταία, φυσικά, από τον μετρ της υψηλής ραπτικής Cristian Dior.

*Η συνέχεια στο επόμενο άρθρο